The Vindhu Times

'He man, where you from?', hoor ik een motorrijder opeens tegen me zeggen. 'Stop please I need to ask you something'. En zo stond ik een uur later op een Nepalese bruiloft ergens in een dorpje in de Kathmandu Valley.

Omdat we in Bahrabise te maken kregen met een typisch Nepalese verrassing, namelijk dat de school wel open was, maar alleen voor inschrijvingen, keerden Klaas en ik eerder dan gepland terug naar Kathmandu. De bus was weer ouderwets traag en de halve rit lang heeft er een oude man tegen me aan gelegen bij een temperatuur van dertig graden, dus dat was weer helemaal fijn.

Wel gaf dit mij mooi de gelegenheid eens wat andere plekken te gaan bezoeken. In Kathmandu is de afwezigheid van een metronet toch wel een gemis. Even snel ondergronds door de stad zoefen zoals in Tokyo is er niet bij. En voor lopen is alles toch net te groot terwijl de permanente staat van stilstand waar het verkeer zich hier in bevindt het ook niet erg zinvol maakt om een taxi of riksja te nemen.

Gelukkig kon ik een fiets lenen en me in de chaos van het verkeer hier storten. Wel even wennen, met links rijden, geen aparte fietspaden en de meest vreemde soorten verkeersdeelnemers om je heen, maar voor de geoefende Amsterdamse fietser goed te doen. Het was wel erg fijn om weer eens te kunnen fietsen. Lekker rijden over hobbelpaden en over de ringweg om uiteindelijk te belanden bij de Buddnath.

Deze boeddistische stupa had ik al eens bezocht, maar nu wilde ik de Tibetaanse wijk er om heen eens goed bekijken. En ik wilde het nabijgelegen Hyatt hotel bezoeken, om een goede traditie van Robert in ere te houden. Ik viel met mijn neus in de yakboter, want er was een Thamang (een Nepalese bevolkingsgroep) festival aan de gang en het zag dus zwart van de mensen en er was muziek en lekkere hapjes.

Na genoten te hebben van een kop thee en apfelstrudel mit vanillensosse en natuurlijk wat Tibetaanse gefrituurde waar ging ik het Hyatt maar eens opzoeken. Dit vond ik natuurlijk niet en al dwalende werd ik aangesproken door een motorrijder.

Bij de bruiloft aangekomen was ik een behoorlijke attractie. Helaas hadden we de 'good stuff' gemist (te weten het uitwisselen van de ringen, het dansen om de bamboetent met vuur en nog meer mooie gebruiken), maar een uitgebreid lopend buffet maakte een hoop goed. Het was heel apart om mee te maken, vooral om te vergelijken met een Nederlandse trouwreceptie. De vrouwen, gestoken in rode sari, en mannen zaten allemaal in eigen groepjes, behalve tijdens het eten. De kinderen liepen overal doorheen, de meisjes gestoken in prinsessenjurkjes, de jongens soms in normale, soms in traditionele kleding.

Als het allemaal goed gaat is morgen dan echt mijn eerste werkdag. Maar de geruchten zijn sterk dat er komende week een paar feestdagen op de agenda staan, omdat de Nepalse koning na een vriendelijk verzoek van de Maoisten is afgetreden en dus is het best mogelijk dat ik dinsdag alweer niet meer hoef te werken. Op die manier blijft er wel heel weinig tijd over waarin ik echt werk en dat is soms behoorlijk vervelend, want je blijft een beetje pendelen tussen Bahrabise en Kathmandu op die manier.

Omdat ik vandaag live Ajax wilde luisteren moet ik morgenochtend vroeg met de bus naar mijn werk. Klaas was vandaag al gegaan, maar die kreeg onderweg last van een stakende bus, maar is inmiddels wel gearriveerd. Mijn bus gaat morgen om 5:30, maar dan zou ik op tijd op mijn werk moeten kunnen verschijnen. Laten we het hopen.