The Vindhu Times

Het echte werk gaat hier bijna beginnen. Morgen hebben Klaas en ik, inmiddels beter bekend als het olijke duo De Kliko's, een overdracht met onze voorgangers en dinsdag gaan we dan met al onze spullen richting Barabhise om intrek te nemen in het guesthouse, ons 'home away from home' voor de komende drie maanden. Hylke en Kimberley, de huidige vrijwilligers aldaar zullen ons dan alles laten zien en op donderdag gaan zij terug naar Kathmandu en begint het avontuur echt. Wanneer het daadwerkelijke werk begint is nog even onduidelijk, aangezien de kinderen hier tot medio april vakantie hebben. Hopelijk heb ik daardoor nog tijd om voor het werk begint een trekking te maken, het Annapurna Circuit roept.

Voor het maken van een trekking is het nu de ideale tijd gezien het weer. Daarnaast ben ik nu ook wel benieuwd naar de echte bergen. In Barabhise en Chitwan hebben we al wel wat gezien, maar de echte 5000-plussers zijn vooralsnog achterwege gebleven.

Gelukkig waren er in Chitwan een hoop andere dingen om van te genieten. Eerst een wandeling maken met een gids die ons de ins and outs van de lokale vegetatie vertelde, zoals daar is het wondergras, dat wij nog wel uit Amsterdam kennen en de linzen en rijst, samen welbekend van de lokale lekkernij daal bath. De volgende dag gingen we het park in. Eerst in een uitgeholde boomstam (geen C4, maar een echte uitgeholde boomstam) over de rivier en daarna richting olifantenboerderij, waar we kleine olifanten koekjes konden voeren. Later op de dag mochten we met grote olifanten spelen in de olifantenwasserij. Dit was voorlopig de laatste keer dat dit kon, want 's ochtends was er een berijder door zijn olifant gedood en dus vond de directie van het park het beter om even rustig met de olifanten te doen. Toch gaaf om nog even op zo'n enorm beest te hebben gezeten.

Het olifantenarrangement was helemaal compleet na de olifantensafari, waarbij we al zittend op een olifant door het park liepen en een paar neushoorns en ook nog een lippenbeer konden zien (of was het toch een hert?).

De derde en laatste dag in Chitwan National Park, het woordje Royal is op de meeste borden er al afgekrast, maakten we met de hele groep nog een jeepsafari, in twee jeeps. Net iets gaver dan een olifantensafari, vooral als je opeens oog in oog met een neushoorn staat die er tot drie keer over nadenkt de jeep aan te vallen maar hier uiteindelijk toch maar van af ziet. Hij stond echt op twintig meter van de jeep! Verder hebben we die dag hele bossen hertjes en pauwen gezien, maar de tijger bleef achterwege, voor onze jeep tenminste. De andere jeep heeft er wel een gezien. Dat wij nog een lippenbeer zagen en deze zelfs achterna zijn gegaan in de jungle was waar we op een verse hoop berenstront stuitten was dan net iets minder gaaf.

Nu dus weer terug in Kathmandu. Ik heb het inderdaad enorm naar mijn zin hier. Nepal is toch net wat relaxter allemaal dan India en verder net zo mooi, zo niet mooier. Ik heb ook enorm zin om te gaan beginnen met werken. De groep is ook erg leuk en als het goed is hebben Klaas en ik allebei een fiets tot onze beschikking in Barabhise. Die bustripjes van vier uur terug naar Kathmandu neem ik dan maar voor lief.